İngiltere’de yayımlanan günlük sosyalist gazete Morning Star‘a göre, faşist ayaklanma tehdidi sona ermiş değil, ancak aşırı sağcılar Çarşamba gecesinden önce olduğundan çok daha izole görünüyorlar.
Çarşamba akşamı İngiltere’nin birçok noktasında ırkçılığa ve faşizme karşı eylemler düzenlenmişti. Morning Star gazetesinin Perşembe günkü başyazısı şöyleydi:
Genellikle sokak gösterilerinin dostu olmayanlar bile Bristol, Newcastle, Walthamstow ve diğer pek çok yerde yüzbinleri sokağa döken ruhu selamladı.
Metropolitan Polis Komiseri Mark Rowley karşı gösterilerin aşırı sağcı şiddetin önlenmesinde oynadığı rolü kabul ediyor. “Açıkçası, toplulukların bir araya gelerek sergilediği birlik gösterisi, gördüğümüz zorlukların üstesinden geldi… aşırı sağcı düzensizlik korkusu azaldı.”
Daha da şaşırtıcı olanı, sağcı gazetelerin ön sayfalarındaki onaylamaydı. Times, Mail ve Express sola karşı nefretle anılan gazetelerdir: özellikle de son ikisi göçmen düşmanlığıyla. Yine de hepsi ön sayfalarında ırkçılık karşıtı halk mitinglerine övgüler yağdırdı.
Burada bir ikiyüzlülük var. Ancak bu sadece onları bu çizgiyi izlemeye zorlayan bir hareketin önemini vurguluyor. Ülkenin ruh halini okumuşlar ve bunun ırkçılarla birlikte olmadığını fark etmişlerdir.
Bu durum, faşistlerin kundaklama, saldırı ve vandalizmini Filistin’le dayanışma için düzenlenen barışçıl yürüyüşlerle ilişkilendirmeye çalışarak “Rusya ve İran’ı” kargaşa çıkarmakla suçlayan anti-sosyalist fanatik Lord Walney’in mantığını da çürütüyor.
Ülkenin en büyük polis gücü ve büyük gazetelerinin çoğu, aktivist sol tarafından harekete geçirilen sokak gösterilerini, özellikle de Irkçılığa Karşı Ayağa Kalk’ı (Stand Up to Racism) överken kayıtlara geçtiğine göre, hükümetteki otoriterlerin ayaklanmaları toplumsal gösterilere yönelik kapsamlı bir baskı için bahane olarak kullanması daha zor olacaktır.
Karşı gösterilerin değeri kanıtlanmıştır. Faşistler tarafından tehdit edilen topluluklar, kaç kişinin kendileriyle birlikte olduğunu biliyor: ve aşırı sağcılar bu alanlara girmeden önce iki kez düşünecekler. Ulusal Eğitim Sendikası genel sekreteri Daniel Kebede’nin en büyük eylemlerden birinde söylediği gibi, “Walthamstow’dan geçemeyecekler.”
Üzerine inşa edilecek çok şey var. Irkçılık karşıtı gösterilerin bir sonraki turu daha büyük olabilir, çünkü sayımız arttıkça güvenimiz de artacaktır. Medya ve polisin tepkisi, daha fazla siyasi liderin sokaktaki insanların yanında yer almasını talep etmek, anti-faşist cepheyi genişletmek ve devletin sola baskı yapmasını daha da zorlaştırmak için bizi iyi bir konuma getiriyor.
Irkçılık karşıtı hareketin örgütlü bir aktivist çekirdeğine sahip olmamız önemlidir. Bunlar popüler topluluk eylemleriydi, ancak deneyimli aktivistlerin bu eylemlerdeki rolü kilit önem taşıyordu.
Savaşı Durdurun Koalisyonu (Stop the War Coalition) son yıllarda yürüttüğü anti-emperyalist kampanya nedeniyle sol içinde ciddi bir saldırıya uğradı, ancak Filistin Dayanışma Kampanyası, CND ve diğerleriyle birlikte kitlesel Filistin gösterilerini örgütlemek için adım attığında böylesine ayakları yere basan ve savaşta test edilmiş bir barış kampanyasının ne kadar gerekli olduğunu gösterdi.
Irkçılığa Karşı Ayağa Kalk da bu hafta önemini gösterdi, ancak sendikalar da doğrudan ırkçılık karşıtı çalışmalarda oyunu yükseltmek isteyeceklerdir.
Gösterilerdeki Filistin bayrakları ırkçılık ve emperyalizm karşıtlığının kesiştiğini gösteriyor ve aktivistler ile kampanyalar arasındaki örgütsel ve kişisel bağlantılar ırkçılık ve emperyalizm karşıtı solun bölünmemesi için hayati önem taşıyor. Buradaki toplulukları savunmaya hazır olanlar, hükümetimizin Orta Doğu’daki cinayet ve kargaşaya suç ortaklığı karşısında haklı olarak dehşete düşmektedir.
Ve Filistin’de olduğu gibi, İşçi Partisi’nde solun kurumsal olarak bastırılmasının Corbyn yıllarının büyük, canlı solunun ortadan kalktığı anlamına gelmediğinin kanıtlarını görüyoruz.
Britanya’da umut, hoşgörü ve gerçek değişim için kitlesel bir seçmen kitlesi var. Tutarlılıktan yoksundur ancak acil bir sorun ortaya çıktığında hızla harekete geçebilir.
İşçi hareketi tüm güçlerini kemer sıkma politikalarına ve savaşa karşı siyasi ve ekonomik bir alternatif için devam eden bir kampanyada birleştirmeye çalışmalıdır: uzun vadede faşizmin büyüme koşullarını ancak bu şekilde ortadan kaldırabiliriz.
