Klasik bir kapitalizm öyküsünde patronlar ölüm ve yıkımdan kazanç sağlıyor.
Dünyanın en büyük silah şirketleri önümüzdeki üç yıl içinde rekor düzeyde nakit para kazanmaya hazırlanıyor. Bu da savaşın gerçekte ne işe yaradığını gösteriyor: patronlar ve hissedarlar için büyük bir servet, emekçiler içinse ölüm ve yıkım.
Financial Times gazetesi Pazartesi günü, önde gelen 15 silah üreticisinin 2026 yılında 40 milyar sterlinlik bir serbest nakit akışı beklediğini açıkladı. Bu üreticiler arasında Lockheed Martin, RTX, Northrop Grumman, Boeing ve General Dynamics yer alıyor.
Bu rakam 2021’deki nakit akışlarının iki katı. Amerika Birleşik Devletleri’nin en büyük beş silah üreticisi tek başına bu serbest nakit akışının yarısını oluşturuyor.
Avrupa’da hükümetler mühimmat ve füzeler için yeni sözleşmeler imzaladı. BAE Systems, Saab ve Rheinmetall gibi şirketler kârlarının yüzde 40’tan fazla arttığını görecekler.
Silah patronları, hükümetlerin askeri harcamalarını arttırmasına yol açan devletler arasındaki artan rekabetten faydalanıyor.
ABD liderliğindeki NATO ittifakı ile Rusya arasında Ukrayna’da yaşanan vekalet savaşı, Çin ile Batı arasında artan rekabet ve İsrail’e yapılan silah satışları bunda rol oynadı. ABD’de kısa süre önce kabul edilen yasa Ukrayna, Tayvan ve İsrail’e 10 milyar sterlin tutarında silah üretimi desteği sağlamaktadır.
İngiltere’de hükümet Ukrayna’ya silah göndermek için 7.6 milyar Sterlin harcadı. Bu klasik bir kapitalizm hikayesidir: politikacılar savaşları başlatır ve zenginler bundan kar sağlarken, birbirlerini öldürenler emekçi insanlardır.
Bunun kökleri kâr sistemine dayanmaktadır. Devletler arasındaki ekonomik rekabet çoğu zaman askeri rekabete ve nihayetinde savaşa dönüşür. Bu durum, devletin savaştan kâr eden şirketleri desteklemede nasıl önemli bir rol oynadığını ortaya koymaktadır.
Silah üreticilerinin patronlarına, ne oldukları sorulmalıdır – cinayet pazarında faaliyet gösteren ölüm tacirleri.
Tüm ana akım partiler bunu mümkün kılarak suç ortaklığı yapmaktadır. Keir Starmer hükümetinin savaştan elde edilen kazançla mücadele etmek yerine askeri harcamaları arttırarak bu kazancı arttırmak istediği görülmektedir.
Thomas Foster
(Socialist Worker’daki orijinalinden yapay zeka yardımıyla çevrilmiştir.)
