Göçmenlerin Gündemi (14 Ekim – 20 Ekim)

0 Shares
0
0

14 Ekim

Türkiye’nin AB tarafından finanse edilen sınır dışı etme makinesinin içindeki ihlaller

Aylarca süren ortak soruşturma, Brüksel’den gelen fonlarla işletilen ve hak ihlalleriyle dolu bir sistemi ortaya çıkardı

Dawood, geçen yıl tutulduğu sınır dışı merkezindeki Türk güvenlik görevlilerinin gözlerindeki iğrenmeyi hatırlıyor. “İnsanlığın öldüğünü hissettim,” dedi, güvenliğini korumak için takma adla tanımlanan 30’lu yaşlarındaki yumuşak sesli Suriyeli adam. “Sadece bağırmaya devam ettiler: ‘Siz hayvanlar gibisiniz! Sizden bıktık. Eğer bir erkekseniz, Suriye’ye geri dönün ve savaşın!'”

Cesaretten ve ülkesine olan sevgiden yoksun olmayan Dawood için aşağılanma çok ağır oldu. Suriye’ye döndüğünde, Beyaz Miğferler olarak da bilinen Suriye Sivil Savunması için gönüllü kurtarma görevlisi olarak çalıştı. Dawood, beş yıl boyunca Beşşar Esad rejimi ve Ruslar tarafından bombalanan yanan binalara daldı, başkalarını kurtarmak için kendi hayatını riske attı ve sonunda 2022’de Suriye’nin İdlib kentinden kaçıp geçerli belgeleri olmadan İstanbul’a yerleşti.

Dawood, şu anda saklandığı Suriye restoranından bir röportaj sırasında bu muhabire, “O gardiyanlara Suriyelilerin neler deneyimlediğini anlatmaya çalıştım,” dedi. “Ama onlar, ‘Umursamıyoruz. Öleceksen, git Suriye’de öl,’ dediler.”

Dawood, Eylül 2023’te Türkiye’den Bulgaristan’a yasadışı yollardan geçmeye çalışırken yakalandıktan sonra, Türkiye’nin Gaziantep şehrinin hemen dışında bulunan sınır dışı merkezine götürülmüştü. Diğer Suriyelilerle dolu bir otobüsle Suriye sınırına yakın tesise vardığında, metal çitler ve dikenli tellerle kaplı uzun duvarlarla çevrili devasa beş katlı bir kompleks gördü. Girişte, “Bu proje Avrupa Birliği tarafından ortak finanse edilmektedir” yazan soluk bir tabela duruyordu.

Dawood geldiğinde telefonuna el konuldu ve bir odanın önünde sıraya girmesi söylendi. Sırasını beklerken, önünde sırada duran adamın iki sivil polis memuru tarafından odadan sürüklenerek çıkarıldığını ve dövüldüğünü hatırladı. Sonra Dawood çağrıldı. Odanın içinde, 30’lu yaşlarında, sarıya boyanmış saçlı bir kadın bir bilgisayarın başında oturuyordu ve ona daha sonra el konulan eşyalarını alabilmek için “bazı standart evrakları” imzalamasını söyledi. Dawood önündeki forma baktı ve “Suriye Arap Cumhuriyeti’ne gönüllü dönüş” kelimelerini gördü.

“Daha sonra o kadına bir avukatla görüşmek istediğimi söyledim, ancak o kadar çok insanın sırada beklediği bir ortamda böyle şeyler için zaman olmadığını söyledi,” diye hatırlıyor Dawood. “Israr ettiğimde, ‘Gerçekten o polis memurlarını tekrar aramamı mı istiyorsun?’ diyerek beni tehdit etmeye başladı.”

Dawood’un anlattıkları anormal bir olay değil. AB’nin göç yönetimini üçüncü ülkelere dış kaynak olarak vermesinin ve mültecilerin hakları ihlal edildiğinde göz yummasının karanlık yüzü. Bu makalenin yazarlarının Lighthouse Reports tarafından koordine edilen ortak bir soruşturmada bildirdiği gibi, AB göçmenlerin ve mültecilerin kötü muamele gördüğü, aşağılandığı ve sözde “gönüllü sınır dışı formları” imzalamaya zorlandığı 32 geri gönderme merkezinden oluşan geniş bir ağın kurulması ve işletilmesi için en az 200 milyon avro fon ayırdı. Soruşturma, El Pais, NRC, Der Spiegel, Al Jumhuriya, Politico, Le Monde, L’Espresso, Etilaat Roz ve Suriye Araştırmacı Gazeteciliği Hesap Verebilir Gazetecilik (SIRAJ)’dan 20’den fazla gazetecinin yarım yıldan fazla süren haberciliğini içeriyordu.

Ankara, Haziran 2023’ten bu yana yetkililerin 180.000 “düzensiz göçmeni” sınır dışı ettiğini ve 160.000 Suriyelinin ülkelerine “gönüllü olarak geri döndüğünü” söylüyor. Türkiye ayrıca geçen Temmuz ayında ülke çapında binlerce kişinin Suriyelilerin evlerini, dükkânlarını ve diğer mülklerini ateşe verdiği ve Suriyelilere saldırdığı, 17 yaşında bir Suriyeli çocuğun öldüğü isyanlara tanık oldu. Bu tür ırkçı şiddet patlamaları, Türk hükümetinin kitlesel sınır dışı etme kampanyasıyla birleşince, Türkiye’yi bir zamanlar dünyanın en fazla mültecisine ev sahipliği yaptığı için övülen bir ülkeden, bu mültecilerin sokaktan gözaltına alınma ve zorla sınır dışı edilme korkusuyla evlerinin içinde saklandıkları bir yere dönüştürdü.

Raporun devamı aşağıdaki linkte

https://newlinesmag.com/reportage/inside-turkeys-eu-funded-deportation-machine

https://gocgunlugu.com/Gocmengundemi

17 Ekim

Röportaj: Avukat Derman Güler: ‘CHP ırkçı siyasetçileri makamla onurlandırıyor’ – Nuray Babacan (Gazete Duvar)

Mülteci meselesi siyasetin ana gündem maddelerinden biri ve uzun yıllar da böyle olmaya devam edecek gibi görünürken, dünyanın en çok mülteci barındıran ülkesi olan Türkiye’nin de bu meseleye akılcı ve hakkaniyetli çözümler üretmesi bekleniyor. Ancak merkezdeki partilerin yapısal sorunları gidermek yerine, ‘öteki’ni işaret etmeye başladıkları bu süreçte ne yazık ki konu ırkçı siyasetin inisiyatifine terk edilmiş durumda.

Yaşadığımız dönemde insanlık krizine dönüşen mülteci meselesinin uluslararası boyutlarını, sağ popülizme karşı solun nasıl bir tavır alması gerektiğini ve konunun çözüm imkanlarını insan hakları hukukçusu, avukat Ali Deman Güler ile konuştuk.

‘GÖÇ İNSANLIK TARİHİNİN, MÜLTECİLİK İSE KAPİTALİST ÇAĞIN BİR ÜRÜNÜ’

Uzun yıllardır insan hakları ve mülteci hukuku alanında çalışıyorsunuz. Sizce dünyada ve Türkiye’de insanlık krizine dönüşen mülteci meselesindeki ırkçı popülist siyasete karşı sol neden etkili bir politika geliştiremiyor?

Mülteci meselesinin çözümüne yönelik solun neden etkili bir politika geliştiremediğini sorgulamadan önce solun bu konuda nasıl bir yaklaşımı olması gerektiğini konuşalım isterseniz. Sosyalistler, hepimizin bildiği üzere, emek sömürüsünün son bulduğu, sınıflı toplumun ortadan kalktığı, devletin tedrici olarak sönümlendiği bir dünya için mücadele ederler. Sosyalist solun bu bağlamda tarihi henüz birkaç yüzyılı bulan ulus devletleri ve bunlarca çizilmiş siyasal sınırları aşan apayrı bir dünya tahayyülü vardır. Dolayısıyla kapitalist dünyanın reel politiği ile sosyalist fikriyatın gelecek kurgusu arasındaki fark bugün sizin sorduğunuz sorunun cevaplarını içinde barındırıyor.

Örneğin, sosyalistler için kapitalist dünyanın çizdiği siyasal sınırlar hiçbir anlam ifade etmez. Buna göre dünyadaki temel çelişki emek ve sermaye arasındadır. Bu bağlamda Komünist Manifesto’da söylendiği gibi “işçilerin vatanı yoktur!” Dolayısıyla tüm dünya proleterlerinin sınıf mücadelesi etrafında birleşmesini öngören bir ideolojinin kapitalist dünyanın ulus devlet sınırlarıyla doğrudan bağlantılı olan ‘mültecilik’ gibi bir kavrama parlamenter siyaset içinde yanıt verirken zorlanması kadar doğal bir şey olamaz.

Röportajın devamı aşağıdaki linkte:

https://www.gazeteduvar.com.tr/avukat-deman-guler-chp-irkci-siyasetcileri-makamla-onurlandiriyor-haber-1728183

18 Ekim

AB’de sığınmacılar için ‘geri dönüş merkezleri’ planı hayata geçirilebilir mi?

Avrupa Birliği liderleri, mülteci sorunu ile ilgili, tutum değişimine işaret eden bir zirveyi geride bıraktı.

Perşembe günü yapılan zirveden, sığınma başvurusu reddedilenlerin sınır dışılarının hızlandırılması için yasa değişikliği yapılması kararı çıktı.

Yasal yolları tüketen sığınmacılar için Avrupa sınırları dışında “geri dönüş merkezleri” kurulması önerisi Avrupalı liderlerin çoğu tarafından desteklendi.

Ancak İspanya ve Belçika, Avrupa hukukuna göre, kişilerin üçüncü bir ülkeye gönderilmesinin mümkün olmadığını belirterek öneriye karşı çıkıyor.

Zirvede verilen önemli mesajlardan biri de “Suriye’nin artık güvenli bir ülke olduğuna” yönelik açıklama oldu.

Birlik, Beşar Esad yönetimiyle bağların yeniden kurularak, Suriyeli sığınmacıların “gönüllü ve güvenli” şekilde ülkelerine dönmesinin sağlanmasını tartıştı.

AB Komisyonu tarafından bu yılın ortalarında kabul edilen yeni Avrupa Göç Anlaşması 2026 yılı ortasında yürürlüğe girecek. Bazı AB liderleri ise bu zirvede daha acil ve “yenilikçi” önlem önerilerini gündeme getirdi.

Zirvede, Avrupa sınırları dışında geri dönüş merkezleri kurulması önerisi üzerinde ortak tutum oluşmadı.

Çek Cumhuriyeti Başbakanı Peter Fialla’nın deyimiyle, Afganistan ve Suriyeli sığınmacıların ülkelerine gönderilmesi de dahil, daha önce “tabu” sayılan birçok konuda AB liderleri görüşlerini açıkladı.

İtalya Başbakanı Giorgia Meloni, sığınma başvurusu reddedilen göçmenler için Arnavutluk’ta açılan iki geri dönüş merkezi hakkında bilgi verdi.

‘Suriye artık güvenli ülke’

Haberin devamı aşağıdaki linte:

https://www.bbc.com/turkce/articles/cje3jpweq3ko

19 Ekim

Hükûmetin değişen sığınmacı politikası – Atilla Yayla (Türkiye Gazetesi)

Demokratik sistemler bir devamlı değişen hükûmetler serisi olarak görülebilir. Her hükûmet göreve gelir ve bir süre sonra görevden gider. Hükûmetler doğal olarak doğru yanında yanlış, iyi şeyler yanında kötü şeyler de yapar. Bazen hayatın akışı içinde bugün doğru görünen şey yarın kendiliğinden kötü, kötü görünen şey doğru hâline gelebilir. Bu yüzden, demokratik hükûmetlere kategorik olarak taraftar veya kategorik olarak karşı olmak çok yanıltıcı bir tavırdır.

Bazen doğruyu yapan bir hükûmetin tavrı adım adım yanlışa dönüşebilir. Bunda değişen şartlar ve kanaat değişikliği yanında demokratik mekanizmaların da tesiri olur. Mesela, tipik bir durum olarak, hükûmetler kendilerine seçimlerde oy kazandıracağına veya oy kaybetmesini engelleyeceğine inandığı şeylere, onları yanlış görse de imza atabilir, yol verebilir. Türkiye’nin yakın tarihinde EYT olayı bunun tipik bir örneğidir. EYT, neresinden bakılırsa bakılsın, hatadır. Erdoğan 2018’de, mealen, siyasi hayatına mal olsa bile gerçekleştirmeyeceğini söylediği bu uygulamayı maalesef 2023 seçimleri öncesinde hayata aktardı. Bunda muhalefetin sırtında yumurta küfesi olmamasının verdiği rahatlıkla gerçekleştirdiği ölçüsüz seçim vaatleri ve yaklaşan seçimlerin bunun da tesiriyle kaybedilebileceği endişesi önemi rol oynadı.

Yazının devamı aşağıdaki linkte:

https://www.turkiyegazetesi.com.tr/kose-yazilari/atilla-yayla/hukumetin-degisen-siginmaci-politikasi-645384

20 Ekim

İstanbul’da bir grup genç, ırkçılığa ve yaşanan hukuksuzluklara karşı yürüyüş gerçekleştirdi.

”Bu konuda bu uygulamalara bir dur demek için ve bu tekil vakaları çözmektense, talebimizi iletmek istedik. Bu da, ırkçı olmadığımız ve onun bir olumlaması olan bu uygulamaların artık sonunun gelmesiydi.”

“Bir, ırkçı değiliz. Ve kesinlikle ırkçı değiliz.”

“İki, GGM’lere suçsuz insanların gönderilmesini, GGM’lerdeki hukuksuz deport ve gözetim uygulamalarını reddediyoruz!”

https://www.instagram.com/reel/DBUUkWhKRG1/?igsh=MWFrMXpodHM4NmFlMA%3D%3D

20 Ekim

Bir kaybetme pratiği olarak ırkçılık – Ercüment Akdeniz (Enternasyonal Dayanışma)

Afganistanlı mülteci işçi Vezir Mohammed Nourtani, Zonguldak’ta kaçak bir maden ocağında çalışırken sebebi henüz aydınlatılmamış şekilde hayatını kaybetti ve bedeni patron talimatıyla ocak dışına çıkarılarak yakıldı, yok edilmek istendi. Beden yakmaktaki saik, patronları kaçak maden ocağından ötürü ceza almaktan kurtarmaktı. Magdoff’un “Kullan At Emekçileri” olarak formüle ettiği mülteci/göçmen işçiler, böylece ölüm mertebesine terfi ettirilerek buhar edilmekteydi.

Benzer kaybetme vakası daha önce Adana-Mersin karayolunda, bir portakal bahçesinde vuku bulmuştu. Mustafa El Recep isimli Suriyeli işçinin bedeni fabrikadan çıkarılarak gözden ırak bir yere atılmıştı. Konya’da 150 TL alacağı var diye öldürülen Afganistanlı genç de kör bir kuyunun dibinde bulunmuştu. İzmir Güzelbahçe’de ırkçı ve nefret söylemiyle yakılan Suriyeli üç işçi de kül edilmek istenmişti.

Mülteci bedenleri yakma, yol kenarına, bahçelere atma ya da kuyu dibinde saklama gibi eylemler, aslında mülteciyi kaybederek suç delillerini ortadan kaldırmayı hedefliyor. Çoğu kayıt dışı çalışan enformel endüstrinin bu “görünmez” işçilerini zora düşünce ortadan kaldırmak, en azından yerli işçileri öldürüp yok etmekten daha kolay. Öldürme ve/veya yok etme eylemine alt taşeronların yahut aynı işyerindeki yerli işçilerin suç ortağı yapılması giderek sıradanlaşıyor. Afgan işçi Nourtani’nin yanan bedeni başında boş bir viski şişesi ve kuruyemiş kabuklarının bulunması oldukça düşündürücü bir örnek.

Gelinen yerde, “bizden olan bizden olmayan” ya da “yerli olan yerli olmayan” şeklinde tezahür eden milliyetçi işçi ayrımının; şoven propagandanın da desteğiyle, mülteci bedenleri yok etme sınırına kadar geldiğini söyleyebiliriz. “Bizden olan” işçiler en azından öldürülüp buhar edilmeme ayrıcalığına sahip: elbette şimdilik! Bu durumun yerli işçiler ya da köylüler için bir üst kimlik ya da imtiyaz hâline dönüştüğü her yerde, ırkçılık tıpkı zehirli bir yılanın deri değiştirmesi gibi yüz değiştirerek kendisini gösteriyor.

İşsiz, bunalım içinde ve gelecekten ümitsiz lümpen proleterlerin, işyeri temelinde, faşizmin sivil sıradan erleri olarak mültecilerin üzerine salınması; tam da kapitalist ekonomik kriz, buhran, bunalım ya da en azından derin yoksulluk günlerinin tarihten bilinen şaşmaz pratiği. Sınıf bilincinden ve sendikal örgütten mahrum çalışan ve en alt işlerde sömürülen proleter kesimlerin mafyatik “işveren” şebekelerine dâhil edilmelerinin, kanlı cinayetlere suç ortağı edilmelerinin de hazin bir öyküsüdür bu.  

Yazının devamı aşağıdaki linkte:

Yazar

0 Shares
You May Also Like

Biz kimiz?

Enternasyonal Dayanışma, işçi sınıfının kolektif ve kitlesel mücadelesiyle dünyanın daha eşit, adil ve özgür bir yere dönüşeceğini savunan…